پلاسما مایعی بدون سلول است که از سانتریفیوژ کردن خون کامل که پس از درمان ضد انعقاد از رگ خونی خارج می شود، به دست می آید.حاوی فیبرینوژن است (فیبرینوژن می تواند به فیبرین تبدیل شود و اثر انعقادی دارد).هنگامی که یون کلسیم به پلاسما اضافه می شود، انعقاد مجدد در پلاسما اتفاق می افتد، بنابراین پلاسما حاوی یون های کلسیم آزاد نیست.
وظایف اصلی پلاسما
1. عملکرد تغذیه ای پلاسما حاوی مقدار قابل توجهی پروتئین است که وظیفه ذخیره مواد مغذی را ایفا می کند.
2. محل های پیوند چربی دوست متعددی وجود دارد که روی سطح عظیم پروتئین های تابع انتقال توزیع شده اند که می توانند به مواد محلول در چربی متصل شوند و آنها را محلول در آب و حمل و نقل آسان کند.
3. عملکرد بافری آلبومین پلاسما و نمک سدیم آن به همراه سایر جفت‌های بافر نمک معدنی (عمدتاً اسید کربنیک و بی‌کربنات سدیم)، یک جفت بافر را تشکیل می‌دهند تا نسبت اسید به باز در پلاسما را بافر کرده و ثبات pH خون را حفظ کنند.
4. تشکیل فشار اسمزی کلوئیدی وجود فشار اسمزی کلوئیدی پلاسما شرط مهمی است تا اطمینان حاصل شود که آب موجود در پلاسما به خارج از رگ های خونی منتقل نمی شود تا حجم خون نسبتاً ثابتی حفظ شود.
5. مشارکت در عملکرد ایمنی بدن و ایفای نقش مهم در تحقق عملکرد ایمنی، آنتی بادی های ایمنی، سیستم کمپلمان و ... از گلوبولین پلاسما تشکیل شده اند.
6. اکثریت قریب به اتفاق فاکتورهای انعقاد پلاسما، مواد ضد انعقاد فیزیولوژیکی و موادی که باعث افزایش فیبرینولیز در عملکردهای انعقادی و ضد انعقاد می شوند، پروتئین های پلاسما هستند.
7. عملکرد رشد بافت و ترمیم بافت آسیب دیده با تبدیل آلبومین به پروتئین های بافتی حاصل می شود.
زمان ارسال: مارس-18-2022
