ครูฝึกส่องกล้องพัฒนาทักษะการผ่าตัดส่องกล้องได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ปัจจุบันเทคโนโลยีการส่องกล้องถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในการผ่าตัดทั่วไปและการรักษาเนื้องอกในช่องท้อง โดยเฉพาะการนำระบบหุ่นยนต์ผ่าตัด "ดา วินชี" มาใช้ ทำให้ความแม่นยำและเทคโนโลยีการผ่าตัดสมบูรณ์เกินความสามารถของมือมนุษย์ จึงเป็นการขยายขอบเขตของการผ่าตัดทางมือที่มีการรุกล้ำน้อยที่สุด
ในช่วงทศวรรษที่ 1990 เทคโนโลยีการส่องกล้องเริ่มถูกนำมาใช้ในการรักษาทางคลินิกเนื่องจากข้อได้เปรียบของการบาดเจ็บเล็กน้อย การฟื้นตัวหลังการผ่าตัดที่รวดเร็ว การลดความเจ็บปวดของผู้ป่วยหลังการผ่าตัดอย่างมีนัยสำคัญ การนอนโรงพยาบาลสั้นลง และประหยัดค่าใช้จ่ายในโรงพยาบาล จึงค่อย ๆ ได้รับการยอมรับจากผู้ป่วยส่วนใหญ่และเป็นที่นิยมในโรงพยาบาลทุกระดับอย่างไรก็ตาม ในกระบวนการจริงของการผ่าตัดผ่านกล้อง ไม่เพียงแต่มีความแตกต่างในด้านความลึกและขนาดระหว่างการใช้เครื่องมือและการมองเห็นโดยตรงเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการมองเห็นด้วย ความแตกต่างระหว่างการวางแนวและการประสานการกระทำเป็นอีกเหตุผลหนึ่งดังนั้นในกระบวนการทำงานจริง ภาพจึงขาดความรู้สึกสามมิติ และง่ายต่อการสร้างข้อผิดพลาดเมื่อตัดสินระยะทาง ส่งผลให้กระบวนการทำงานของกระจกไม่สอดคล้องกันยิ่งไปกว่านั้น เนื่องจากพื้นที่ปฏิบัติการถูกขยายในพื้นที่ เครื่องมือจึงสามารถสังเกตเฉพาะส่วนในพื้นที่เท่านั้นเมื่อมีการเปลี่ยนเครื่องมือผ่าตัดหรือเครื่องมือผ่าตัดเคลื่อนออกจากระยะการมองเห็นอย่างมาก ผู้ที่ไม่มีประสบการณ์มักหาเครื่องมือไม่พบเราเรียกว่า "การสูญเสีย" ของเครื่องมือระหว่างการผ่าตัดในขณะนี้ การค้นหาเครื่องมือและนำเครื่องมือไปยังตำแหน่งผ่าตัดทำได้โดยการกลับกล้องและเปลี่ยนขอบเขตการมองเห็นเท่านั้นอย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนทิศทางและความยาวของเครื่องมือบ่อยๆ อาจทำให้เนื้อเยื่อและอวัยวะอื่นๆ ของผู้ป่วยเสียหายได้ง่าย
ดังนั้นขั้นตอนการผ่าตัดผ่านกล้องจริง ๆ ก็ยังทำได้ยาก และโรงพยาบาลระดับรากหญ้าก็มักจะคัดเลือกศัลยแพทย์ฝีมือดีมาศึกษาเพิ่มเติมแพทย์หลายคนมักจะสูญเสียทักษะพื้นฐานเนื่องจากขาด "การผ่าตัดที่รวดเร็ว" ในระหว่างการผ่าตัด เช่น การขาด "การผ่าตัดที่รวดเร็ว" และการขาดทักษะพื้นฐานในระหว่างการผ่าตัดอีกทั้งในปัจจุบันความขัดแย้งระหว่างแพทย์และผู้ป่วยทวีความรุนแรงมากขึ้น ความสัมพันธ์ระหว่างแพทย์และผู้ป่วยมีความซับซ้อนในโหมดการฝึกอบรมทางการแพทย์แบบดั้งเดิมของ "อาจารย์กับลูกศิษย์" มันยากกว่าสำหรับ "อาจารย์" ที่จะให้ "ลูกศิษย์" ฝึกฝนเป็นผลให้แพทย์ผู้ทบทวนมักจะบ่นเสมอว่ามีโอกาสน้อยเกินไปสำหรับการปฏิบัติจริงและผลประโยชน์เพียงเล็กน้อยจากการศึกษาเพิ่มเติมจากมุมมองนี้ ในกระบวนการสอนทางคลินิก เราจึงใช้โปรแกรมจำลองการส่องกล้องเพื่อฝึกข้อกำหนดการดำเนินงานพื้นฐานของการผ่าตัดผ่านกล้องภายหลังการปฏิบัติงานจริงพบว่าระดับเทคนิคของแพทย์ทบทวนที่ผ่านการฝึกอบรมดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
เวลาโพสต์: พฤษภาคม 27-2022
