Suture Care ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးများနှင့် ၎င်းတို့၏ အသုံးအနှုန်းများ

• အခြားနည်းဖြင့် မဖော်ပြထားပါက ဒဏ်ရာများကို တတ်နိုင်သမျှ သန့်ရှင်းခြောက်သွေ့အောင်ထားသင့်သည်။ ဒဏ်ရာကို ဆေးကြောခြင်းမပြုသင့်ဘဲ ရေနှင့်ထိတွေ့ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်သင့်သည်။
• ပတ်တီးကို ပထမ 24 နာရီအတွင်း ဒဏ်ရာမှ မဖယ်ရှားသင့်ပါ။ ထို့နောက် ဒဏ်ရာ ခြောက်နေပါက ရေချိုးပါ။
• ပထမနေ့ပြီးနောက်၊ ပတ်တီးကို ဖယ်ရှားပြီး အနာနေရာကို ဆပ်ပြာနှင့် ရေဖြင့် သေချာသန့်စင်ပေးသင့်ပါသည်။ တစ်နေ့လျှင် နှစ်ကြိမ် အနာများကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ခြင်းဖြင့် အမှိုက်သရိုက်များ စုပုံခြင်းမှ ကင်းဝေးစေပြီး ဆပ်ပြာများကို ပိုမိုလွယ်ကူစွာ ဖယ်ရှားနိုင်ပါသည်။

ဘေးထွက်ဆိုးကျိုး

သွေးမတိတ်ပါက၊ ဒဏ်ရာသည် 6 မီလီမီတာထက် ပိုနက်ကာ မျက်လုံးဧရိယာ၊ ခံတွင်းဧရိယာ သို့မဟုတ် လိင်အင်္ဂါကဲ့သို့သော ထိခိုက်လွယ်သော သို့မဟုတ် အလှပြင်နိုင်သော အရေးကြီးသောနေရာတွင် ရှိနေပါက သင့်ဆရာဝန် သို့မဟုတ် သင့်ကျန်းမာရေးဆေးခန်းနှင့် တိုင်ပင်ပါ။ ဒဏ်ရာများနှင့် ချုပ်ထားသောနေရာများအားလုံးကို အမာရွတ်ဖြစ်စေနိုင်သည်။ဤအခြေအနေများတွင် အမာရွတ်ကိုလျှော့ချရန် အထူးအမွှေးအမျှင်နည်းပညာများအတွက် ပလပ်စတစ်ခွဲစိတ်ဆရာဝန်နှင့် တိုင်ပင်ရန် လိုအပ်ပါသည်။

ခွဲစိတ်ပြီးနောက် ပတ်တီးပြောင်းသွားသည့်အခါ ဒဏ်ရာနှင့် ချုပ်ရိုးများကို နေ့စဉ်စစ်ဆေးသင့်ပါသည်။ အောက်ပါလက္ခဏာများခံစားရပါက သင့်ဆရာဝန်နှင့် တိုင်ပင်ပါ။

• ဝေဒနာ တိုးလာသည်။
• အလင်းဖိအားသည် သွေးထွက်ခြင်းကို မရပ်တန့်စေပါ။
• စုစုပေါင်း သို့မဟုတ် တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း လေငန်းရောဂါ
• ဆက်တိုက် ယားယံခြင်း၊ ခေါင်းကိုက်ခြင်း၊ ပျို့ချင် သို့မဟုတ် အော့အန်ခြင်း။
• ရောင်ရမ်းခြင်းနှင့် နီမြန်းခြင်းများသည် ရက်ပေါင်းများစွာကြာရှည်ခံသည်။
• ပွန်းပဲ့ခြင်း။
• ဖျားခြင်း။ ကိုယ်ပူခြင်း
• ရောင်ရမ်းခြင်း သို့မဟုတ် exudate

 

 

 

 

 

ခွဲစိတ်ချုပ်ရိုး၏ ဂုဏ်သတ္တိများအတွက် ဝေါဟာရအသုံးအနှုန်းများ

မြုံ

ခွဲစိတ်ပြုပြင်ထားသော ချုပ်ရိုးများကို ထုတ်လုပ်မှုလုပ်ငန်းစဉ်အဆုံးတွင် ပိုးသတ်ထားသည်။ ခွဲစိတ်မှုပြုလုပ်ခြင်းသည် ပိုးမွှားအတားအဆီးစနစ်အား ပိုးသတ်ခြင်းမှ ခွဲစိတ်ခန်းအတွင်း အထုပ်အဖွင့်အထိ ကာကွယ်ပေးသင့်သည်။

တစ်သျှူးတုံ့ပြန်မှုအနည်းဆုံး

ခွဲစိတ်ပြုပြင်ထားသော ဆပ်ပြာများသည် ဓာတ်မတည့်ခြင်း၊ ကင်ဆာဖြစ်စေနိုင်သော သို့မဟုတ် အန္တရာယ်ဖြစ်စေသော အခြားနည်းဖြင့် မဖြစ်စေသင့်ပါ။ ခွဲစိတ်ထားသော အပ်ချုပ်များသည် ဇီဝဗေဒဆိုင်ရာ စစ်ဆေးမှုများစွာဖြင့် သက်သေပြထားပါသည်။

ယူနီဖောင်းချင်း

Sutures များသည် ၎င်းတို့၏အရှည်တစ်လျှောက်လုံး တူညီသောအချင်းဖြစ်သင့်သည်။

စုပ်နိုင်သော အပ်များ

ဤအပ်ချည်များကို ခန္ဓာကိုယ်အရည်များက ရေဓာတ်ဖြင့် ပေါင်းစပ်ထားပါသည်။ စုပ်ယူမှုလုပ်ငန်းစဉ်အတွင်း၊ ပထမတွင် ချုပ်ရိုးအနာသည် လျော့နည်းသွားပြီးနောက် ချုပ်ရိုးကို စုပ်ယူသွားပါသည်။ ချုပ်လုပ်ထားသော ပစ္စည်းသည် အချိန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ ထုထည်/ထုထည် ဆုံးရှုံးသွားပါသည်။

ခွန်အားကို ချိုးဖျက်ခြင်း။

ချုပ်ရိုး ကျိုးသွားသည့် အဆုံး ဆန့်နိုင်စွမ်းအား။

သွေးကြောမျှင်

စုပ်ယူထားသောအရည်များသည် မလိုလားအပ်သော အရာများနှင့် သက်ရှိများနှင့်အတူ ချုပ်ရိုးမှတဆင့် လွှဲပြောင်းနိုင်သည်။ ၎င်းသည် ဒဏ်ရာကို ရောင်ရမ်းခြင်းသို့ ဦးတည်သွားစေနိုင်သည့် မလိုလားအပ်သော အခြေအနေတစ်ခုဖြစ်သည်။ မျိုးစုံသော အပ်ချုပ်များသည် monofilament ချည်မျှင်များထက် ဆံချည်မျှင်မျှင်များ၏ လုပ်ဆောင်ချက်ထက် ပိုကြီးသည်။

ပျော့ပျောင်းမှု

၎င်းသည် ချုပ်ရိုးကို ဖြုတ်လိုက်သောအခါ ချုပ်ရိုးကို နဂိုအလျားအတိုင်း ပြန်ဖြစ်စေသည့် ဆွဲနည်းဖြင့် ချုပ်စပ်ပစ္စည်းကို ဆွဲဆန့်ခြင်းကို ဖော်ပြသည့် ဝေါဟာရတစ်ခုဖြစ်သည်။ပျော့ပျောင်းမှုသည် ချုပ်ရိုးချုပ်ရိုး၏ ဦးစားပေး ပိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ချုပ်ရိုးကို ဒဏ်ရာတွင် စိုက်သွင်းပြီးနောက်၊ ချုပ်ရိုးသည် ဒဏ်ရာ၏ နှစ်ခြမ်းကို ဖိထားခြင်း သို့မဟုတ် ဒဏ်ရာကြောင့် တစ်ရှူးများကို ရှည်လျားစေခြင်း သို့မဟုတ် ဖြတ်တောက်ခြင်းမပြုဘဲ ဒဏ်ရာ၏ တစ်ခြမ်းကို ဖိထားခြင်းဖြင့် ဒဏ်ရာကို ဖြတ်တောက်ရန် မျှော်လင့်ပါသည်။ edema သည် ပြန်လည်စုပ်ယူနိုင်ပြီး၊ ဒဏ်ရာသည် ကျုံ့ပြီးနောက် ၎င်း၏မူလအရှည်သို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားပါသည်။ ထို့ကြောင့်၊ ၎င်းသည် အမြင့်ဆုံးအနာကို ပံ့ပိုးပေးပါသည်။

အရည်စုပ်ယူမှု

စုပ်ယူနိုင်သော ဆပ်ပြာများသည် အရည်များကို စုပ်ယူနိုင်သည်။ ၎င်းသည် ဆံချည်မျှင်မျှင်၏ အာနိသင်ကြောင့် ပါးစပ်တစ်လျှောက် ပိုးကူးစက်မှုကို ပျံ့နှံ့စေသည့် မလိုလားအပ်သော အခြေအနေတစ်ခုဖြစ်သည်။

ဆန့်နိုင်အား

ချုပ်ရိုးကို ဖြတ်ရန် လိုအပ်သော တွန်းအားအဖြစ် သတ်မှတ်သည်။ စိုက်သွင်းပြီးနောက် ချုပ်ရိုး၏ ဆန့်နိုင်အား လျော့နည်းသွားပါသည်။ ချည်မျှင်၏ အချင်းသည် ချုပ်ရိုး၏ အချင်းနှင့် ဆက်စပ်ကာ ချုပ်ရိုး၏ အချင်း တိုးလာသည်နှင့်အမျှ ခံနိုင်အားလည်း တိုးလာပါသည်။

ချုပ်ရိုးချုပ်သား၏ ဆန့်နိုင်အား အပျော့ဆုံးအချက်မှာ ချည်မျှင်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ချုပ်ရိုးချုပ်ရိုးပုံစံဖြင့် တိုင်းတာသည့် ခံနိုင်အားကို တိုင်းတာသည်။ ချုပ်ရိုးချုပ်ရိုးများသည် တူညီသောရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ဂုဏ်သတ္တိများဖြင့် ဖြောင့်သော ချုပ်ရိုးချုပ်ရိုး၏ ခိုင်ခံ့မှု 2/3 ဖြစ်သည်။ 30% မှ 40% ဖြင့် ချုပ်ပါ။

CZ Tensile Strength

မျဉ်းဖြောင့်ပုံစံဖြင့် ချုပ်ရိုးကို ဖြတ်ရန် လိုအပ်သော တွန်းအားအဖြစ် သတ်မှတ်သည်။

ထုံးခိုင်မှု

၎င်းကို ထုံးကိုချော်သွားစေနိုင်သော တွန်းအားအဖြစ် သတ်မှတ်သည်။ ညှပ်ပစ္စည်း၏ တည်ငြိမ်သော ပွတ်တိုက်မှုကိန်းဂဏန်းနှင့် ပလတ်စတစ်ဆာဂျရီသည် ထုံး၏ခိုင်ခံ့မှုနှင့် ဆက်စပ်နေသည်။

ဉာဏ်

ပုံသဏ္ဍာန်ကို အလွယ်တကူ မပြောင်းလဲနိုင်သော ချုပ်ရိုးချုပ်ရိုးအဖြစ် သတ်မှတ်ထားသည်။ ၎င်းတို့၏ တောင့်တင်းမှုကြောင့် ထုပ်ပိုးမှုမှ ဖယ်ရှားလိုက်သောအခါတွင် ၎င်းတို့၏ ဆံထုံးပုံစံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိသွားလေ့ရှိသည်။ အမှတ်ရနိုင်သော အပ်ချုပ်များသည် စိုက်ရန်ခက်ခဲပြီး ကြိုးထုံးလုံခြုံရေး အားနည်းသည်။

မစုပ်နိုင်သော

Suture material သည် ခန္ဓာကိုယ်အရည်များ သို့မဟုတ် အင်ဇိုင်းများဖြင့် ဟိုက်ဒရောလစ်မဖြစ်နိုင်ပါ။ epithelial တစ်ရှူးတွင်အသုံးပြုပါက တစ်သျှူးများ အနာကျက်ပြီးနောက် ဖယ်ရှားသင့်ပါသည်။

ပလတ်စတစ်ဆာဂျရီ

ချုပ်ရိုး၏ ခိုင်ခံ့မှုကို ထိန်းသိမ်းနိုင်စွမ်းရှိပြီး ဆန့်ထုတ်ပြီးနောက် ၎င်း၏မူလအရှည်သို့ ပြန်သွားနိုင်သည်။ ပျော့ပျောင်းသော ဆံချည်မျှင်များသည် ဖိအား သို့မဟုတ် တစ်ရှူးများကို ဖြတ်တောက်ခြင်းမပြုဘဲ ရှည်လာသောကြောင့် ဒဏ်ရာဖျော့သွားခြင်းကြောင့် တစ်သျှူးများလည်ပတ်မှုကို အဟန့်အတားမရှိပေ။သို့သော် ဒဏ်ရာက ဖျတ်ခနဲ ကျုံ့သွားသည့်အခါ ဆွဲဆန့်သော ချုပ်ရိုးများ၊ ဒဏ်ရာအစွန်းများကို သင့်လျော်သော အနီးစပ်ဆုံး အတိအကျ မသေချာပါနှင့်။

များပါတယ်။

ချုပ်ရိုးပစ္စည်းများဖြင့် အသုံးပြုရလွယ်ကူခြင်း၊ knot tension နှင့် knot security တို့ကို ချိန်ညှိနိုင်ခြင်း။

ဒဏ်ရာကို ဖြိုခွင်းနိုင်စွမ်းရှိသည်။

အနာပျောက်ခြင်းနှင့်အတူ ပျောက်ကင်းသော ဒဏ်ရာ၏ အဆုံးစွန်သော ဆန့်နိုင်စွမ်းအား။