ΕΝΑτροκάρ(ή τροκάρ) είναι μια ιατρική ή κτηνιατρική συσκευή που αποτελείται από ένα σουβλί (το οποίο μπορεί να είναι μεταλλικό ή πλαστικό με μυτερή ή χωρίς λεπίδα άκρη), έναν σωληνίσκο (βασικά έναν κοίλο σωλήνα) και μια σφράγιση. Κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χειρουργικής, ένα τροκάρ Το τροκάρ χρησιμεύει ως πύλη για την επακόλουθη τοποθέτηση άλλων οργάνων όπως αρπάγη, ψαλίδι, συρραπτικό κ.λπ. Το τροκάρ επιτρέπει επίσης τη διαφυγή αερίου ή υγρού από τα εσωτερικά όργανα.
Ετυμολογία
Η λέξη trocar, λιγότερο συνηθισμένη trochar από τα γαλλικά trocart, trois-quarts (τρία τέταρτα), από trois "τρία" και carre "πλευρά, επιφάνεια ενός οργάνου", η οποία καταγράφηκε για πρώτη φορά στο Dictionary of Arts and Sciences, 1694, από τον Thomas Cornell, αδελφός του Pierre Cornell.
Εφαρμογές
Ιατρική/χειρουργική χρήση
Τα τροκάρ χρησιμοποιούνται ιατρικά για τη λήψη και την αποστράγγιση συσσωρεύσεων υγρού, όπως σε ασθενείς με υπεζωκοτική συλλογή ή ασκίτη. Στη σύγχρονη εποχή, τα χειρουργικά τροκάρ χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια λαπαροσκοπικής χειρουργικής. λαβές, κ.λπ. για τη διενέργεια διαδικασιών που πραγματοποιούνταν μέχρι τώρα κάνοντας μεγάλες κοιλιακές τομές, επαναστατικά τη φροντίδα των ασθενών. Τα χειρουργικά τροκάρ χρησιμοποιούνται συνήθως σήμερα ως εργαλεία ενός ασθενούς και έχουν εξελιχθεί από σχέδια "τριών σημείων" σε "ανάπτυξη" με επίπεδη λεπίδα. προϊόντα ή προϊόντα εντελώς χωρίς λεπίδες. Ο τελευταίος σχεδιασμός προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια στον ασθενή λόγω της τεχνικής που χρησιμοποιείται για την εισαγωγή τους. Η εισαγωγή τροκάρ μπορεί να οδηγήσει σε διάτρητη παρακέντηση στο υποκείμενο όργανο, οδηγώντας σε ιατρικές επιπλοκές. Έτσι, για παράδειγμα, λαπαροσκοπική ενδοπεριτοναϊκή εισαγωγή τροκάρ μπορεί να προκαλέσει εντερικό τραυματισμό που οδηγεί σε περιτονίτιδα ή αιμορραγία από τραυματισμό μείζονος αγγείου.
Ταρίχευση
Τα τροκάρ χρησιμοποιούνται επίσης προς το τέλος της διαδικασίας ταρίχευσης για να παρέχουν αποστράγγιση σωματικών υγρών και οργάνων μετά από αντικατάσταση αιμοφόρων αγγείων με χημικά ταρίχευσης. Αντί να εισάγει τον στρογγυλό σωλήνα, το μαχαίρι τριών όψεων του κλασικού τροκάρ χωρίζει το εξωτερικό δέρμα σε τρία ". φτερά" τα οποία στη συνέχεια ράβονται εύκολα κλειστά με λιγότερο ενοχλητικό τρόπο, το κουμπί trocar μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντί για ράμματα. Είναι προσαρτημένο σε έναν απορροφητικό μαλακό σωλήνα, που συνήθως συνδέεται με τον αναρροφητή νερού, αλλά μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και ηλεκτρική αναρρόφηση νερού. Η διαδικασία χρήσης τροκάρ για την αφαίρεση αερίων, υγρών και ημιστερεών από τις σωματικές κοιλότητες και τα κοίλα όργανα ονομάζεται αναρρόφηση. Τοποθετήστε το όργανο δύο ίντσες στην αριστερή πλευρά του σώματος (ανατομικά), δύο ίντσες πάνω από τον ομφαλό. Μετά το θωρακικό, κοιλιακό και οι κοιλότητες της πυέλου έχουν αναρροφηθεί, ο ταριχευτής εγχύει τη θωρακική, την κοιλιακή και την πυελική κοιλότητα, συνήθως χρησιμοποιώντας ένα μικρότερο τροκάρ που συνδέεται με έναν εύκαμπτο σωλήνα συνδεδεμένο με ένα μπουκάλι υγρού κοιλότητας υψηλού δείκτη. Το μπουκάλι κρατιέται ανάποδα στον αέρα για επιτρέψτε στη βαρύτητα να μεταφέρει το υγρό του αυλού επάνω στον αυλό και στον αυλό, η σύριγγα υγρού έχει μια μικρή οπή αντίχειρα για να ελέγχει τη ροή του υγρού. Το αντισηπτικό κινεί το τροκάρ με τον ίδιο τρόπο όπως όταν αναρροφεί την κοιλότητα για τη διανομή της χημικής ουσίας επαρκώς και ομοιόμορφα, 1 φιαλίδιο υγρού κοιλότητας συνιστάται για τη θωρακική κοιλότητα και 1 φιαλίδιο για την περιτοναϊκή κοιλότητα.
Κτηνιατρική χρήση
Τα τροκάρ χρησιμοποιούνται ευρέως από τους κτηνιάτρους όχι μόνο για την αποστράγγιση του υπεζωκοτικού υγρού, του ασκίτη ή για την εισαγωγή εργαλείων κατά τη λαπαροσκοπική χειρουργική επέμβαση, αλλά και για οξείες ειδικές για τα ζώα παθήσεις. Στην περίπτωση του τυμπάνου της μεγάλης κοιλίας στα βοοειδή, μπορεί να εισαχθεί ένα τροκάρ με μεγάλη διάτρηση μέσω του δέρμα στην κοιλιά για να απελευθερώσει παγιδευμένα αέρια. Στους σκύλους, μια παρόμοια διαδικασία εκτελείται συχνά σε ασθενείς με γαστρική διατατική στρέψη, στην οποία ένα τροκάρ μεγάλης οπής εισάγεται μέσω του δέρματος στο στομάχι για να αποσυμπιέσει αμέσως το στομάχι. Ανάλογα με τη σοβαρότητα των κλινικών συμπτωμάτων κατά τη στιγμή της παρουσίασης, αυτό γίνεται συνήθως μετά την εφαρμογή της διαχείρισης του πόνου αλλά πριν από τη γενική αναισθησία. Η οριστική χειρουργική αντιμετώπιση περιελάμβανε ανατομική επανατοποθέτηση του στομάχου και της σπλήνας, ακολουθούμενη από δεξιά γαστροπεξία. Ανάλογα με τη βαρύτητα, μερική γαστρεκτομή ή/και σπληνεκτομή μπορεί να απαιτηθεί εάν ο σχετικός ιστός είναι νεκρωτικός λόγω ισχαιμίας λόγω στρέψης/απόσπασης των αγγείων τροφοδοσίας.
Ώρα δημοσίευσης: Δεκ-05-2022
