آتروکار(یا تروکار) یک وسیله پزشکی یا دامپزشکی متشکل از یک بال (که ممکن است فلزی یا پلاستیکی با نوک نوک تیز یا بدون تیغه باشد)، یک کانول (عمداً یک لوله توخالی) و یک مهر و موم است. در طی جراحی لاپاراسکوپی، یک تروکار تروکار به عنوان دریچه ای برای قرار دادن سایر ابزارها مانند چنگال، قیچی، منگنه و غیره عمل می کند. تروکار همچنین اجازه می دهد تا گاز یا مایع از اندام های داخلی خارج شود.
علم اشتقاق لغات
کلمه تروکار، تروچار کمتر رایج از trocart فرانسوی، trois-quarts (سه چهارم)، از trois "سه" و carre "کناره، سطح یک ساز"، اولین بار در فرهنگ لغت هنرها و علوم، 1694 توسط توماس کورنل ثبت شد. برادر پیر کورنل.
برنامه های کاربردی
استفاده پزشکی/جراحی
تروکارها در پزشکی برای به دست آوردن و تخلیه تجمع مایعات، مانند بیماران مبتلا به پلورال افیوژن یا آسیت استفاده می شوند. در دوران مدرن، تروکارهای جراحی برای انجام جراحی لاپاراسکوپی استفاده می شوند. گیره‌ها و غیره برای انجام روش‌هایی که تاکنون با ایجاد برش‌های بزرگ شکمی انجام می‌شدند، مراقبت از بیمار را انقلابی می‌کردند. امروزه تروکارهای جراحی معمولاً به عنوان ابزار تک بیمار مورد استفاده قرار می‌گیرند و از طرح‌های "سه نقطه" به "نوک پهن" با تیغه‌های صاف تبدیل شده‌اند. محصولات یا محصولات کاملاً بدون تیغه. طراحی اخیر به دلیل تکنیکی که برای قرار دادن آنها استفاده می شود، ایمنی بیشتری را برای بیمار ارائه می دهد. قرار دادن تروکار می تواند منجر به سوراخ سوراخ شده در اندام زیرین شود که منجر به عوارض پزشکی می شود. بنابراین، برای مثال، جاگذاری تروکار داخل صفاقی لاپاروسکوپی می تواند باعث آسیب روده شود که منجر به پریتونیت یا خونریزی از آسیب عروق بزرگ شود.
مومیایی کردن
تروکارها همچنین در پایان فرآیند مومیایی کردن برای تخلیه مایعات بدن و اندام ها به دنبال جایگزینی رگ های خونی با مواد شیمیایی مومیایی کننده استفاده می شوند. به جای قرار دادن لوله گرد، چاقوی سه طرفه تروکار کلاسیک پوست بیرونی را به سه قسمت تقسیم می کند. بال‌هایی که به راحتی بخیه می‌شوند و به روشی کمتر مزاحم بسته می‌شوند، می‌توان از دکمه تروکار به جای بخیه استفاده کرد. این بال به یک لوله نرم جاذب متصل است که معمولاً به آسپیراتور آب متصل است، اما می‌توان از آسپیراتور آب برقی نیز استفاده کرد. فرآیند استفاده از تروکار برای حذف گازها، مایعات و نیمه جامد از حفره های بدن و اندام های توخالی آسپیراسیون نامیده می شود. ابزار را دو اینچ در سمت چپ بدن (از نظر تشریحی)، دو اینچ بالاتر از ناف قرار دهید. بعد از قفسه سینه، شکم و حفره‌های لگنی آسپیره شده‌اند، مومیایی‌کننده حفره‌های قفسه سینه، شکم و لگن را تزریق می‌کند، معمولاً با استفاده از یک تروکار کوچک‌تر متصل به یک شیلنگ متصل به یک بطری مایع حفره با شاخص بالا. بطری به صورت وارونه در هوا نگه داشته می‌شود. به نیروی جاذبه اجازه دهید تا مایع لومن را به سمت تروکار و داخل لومن حمل کند، سرنگ مایع دارای یک سوراخ کوچک برای کنترل جریان مایع است. ضد عفونی کننده تروکار را به همان روشی که هنگام تنفس حفره برای توزیع مواد شیمیایی انجام می دهد حرکت می دهد. به اندازه کافی و یکنواخت، 1 ویال مایع حفره برای حفره سینه و 1 ویال برای حفره صفاقی توصیه می شود.
استفاده دامپزشکی
تروکارها به طور گسترده توسط دامپزشکان نه تنها برای تخلیه مایع جنب، آسیت، یا برای معرفی ابزار در طی جراحی لاپاراسکوپی، بلکه برای شرایط حاد مخصوص حیوانات نیز استفاده می شود. پوست در شکمبه برای آزاد کردن گاز به دام افتاده است. در سگ ها، روش مشابهی اغلب در بیماران مبتلا به پیچ خوردگی قابل انبساط معده انجام می شود که در آن یک تروکار با سوراخ بزرگ از طریق پوست وارد معده می شود تا فوراً معده را فشرده کند. بسته به شدت آن بستگی دارد. از نظر علائم بالینی در زمان مراجعه، این معمولاً پس از اعمال مدیریت درد اما قبل از بیهوشی عمومی انجام می‌شود. مدیریت جراحی قطعی شامل جابجایی آناتومیکی معده و طحال و به دنبال آن گاستروپکسی راست بود. بسته به شدت، گاسترکتومی جزئی و/یا اسپلنکتومی در صورتی که بافت مرتبط به دلیل ایسکمی ناشی از پیچ خوردگی/انحراف عروق تغذیه کننده نکروز باشد، ممکن است مورد نیاز باشد.
زمان ارسال: دسامبر-05-2022
