Basisconcepten met betrekking tot stollingsbevordering

Antistollingsprincipe en toepassing van gangbare antistollingsmiddelen

1. Heparine is het geprefereerde antistollingsmiddel voor de detectie van de chemische samenstelling van het bloed.Heparine is een mucopolysaccharide-bevattende sulfaatgroep en het gemiddelde molecuulgewicht van de gedispergeerde fase is 15.000. Het antistollingsprincipe is voornamelijk om te combineren met antitrombine III om veranderingen in de configuratie van antitrombine III te veroorzaken en de vorming van trombine-trombinecomplex te versnellen om antistolling te produceren .Bovendien kan heparine trombine remmen met behulp van plasma-cofactor (heparine-cofactor II).Gebruikelijke heparine-anticoagulantia zijn natrium-, kalium-, lithium- en ammoniumzouten van heparine, waarvan lithiumheparine de beste is, maar de prijs is duur.Natrium- en kaliumzouten verhogen het gehalte aan natrium en kalium in het bloed en ammoniumzouten verhogen het gehalte aan ureumstikstof.De dosering van heparine voor antistolling is gewoonlijk 10,0 ~ 12,5 IE/ml bloed.Heparine interfereert minder met bloedcomponenten, heeft geen invloed op het volume van rode bloedcellen en veroorzaakt geen hemolyse.Het is geschikt voor celpermeabiliteitstest, bloedgas, plasmapermeabiliteit, hematocriet en algemene biochemische bepaling.Heparine heeft echter een antitrombine-effect en is niet geschikt voor bloedstollingstests.Bovendien kan overmatige heparine leukocytenaggregatie en trombocytopenie veroorzaken, dus het is niet geschikt voor leukocytenclassificatie en het tellen van bloedplaatjes, noch voor hemostasetest. Bovendien kan heparine-antistolling niet worden gebruikt om bloeduitstrijkjes te maken, omdat de donkerblauwe achtergrond verschijnt na Wright-kleuring , wat de vermindering van microscopische productie beïnvloedt.Heparine-antistolling moet kort worden gebruikt, anders kan het bloed na te lang plaatsen stollen

2. EDTA-zout.EDTA kan zich combineren met Ca2+ in het bloed om een ​​chelaat te vormen.Het coagulatieproces wordt geblokkeerd en het bloed kan niet coaguleren. EDTA-zouten omvatten kalium-, natrium- en lithiumzouten.Het International Hematology Standardization Committee beveelt het gebruik van EDTA-K2 aan, dat de hoogste oplosbaarheid en de hoogste antistollingssnelheid heeft.EDTA-zout wordt meestal bereid tot een waterige oplossing met een massafractie van 15%.Voeg 1,2 mg EDTA per ml bloed toe, dat wil zeggen, voeg 0,04 ml 15% EDTA-oplossing per 5 ml bloed toe.EDTA-zout kan worden gedroogd bij 100 ℃ en het antistollingseffect blijft ongewijzigd. EDTA-zout heeft geen invloed op het aantal en de grootte van witte bloedcellen, heeft het minste effect op de morfologie van rode bloedcellen, remt de aggregatie van bloedplaatjes en is geschikt voor algemene hematologische detectie.Als de concentratie antistollingsmiddel te hoog is, zal de osmotische druk stijgen, wat celkrimp zal veroorzaken. De pH van EDTA-oplossing heeft een goede relatie met zouten en een lage pH kan celuitbreiding veroorzaken.EDTA-K2 kan het volume van rode bloedcellen enigszins vergroten, en het gemiddelde bloedplaatjesvolume in een korte tijd na bloedafname is zeer onstabiel en neigt na een half uur stabiel te zijn.EDTA-K2 verlaagde Ca2+, Mg2+, creatinekinase en alkalische fosfatase.De optimale concentratie van EDTA-K2 was 1,5 mg/ml bloed.Als er weinig bloed is, zullen neutrofielen opzwellen, lobben en verdwijnen, bloedplaatjes zullen opzwellen en desintegreren, waardoor fragmenten van normale bloedplaatjes ontstaan, wat zal leiden tot fouten in de analyseresultaten EDTA-zouten kunnen de polymerisatie van fibrinemonomeren tijdens de vorming remmen of verstoren van fibrinestolsels, wat niet geschikt is voor de detectie van bloedstolling en bloedplaatjesfunctie, noch voor de bepaling van calcium, kalium, natrium en stikstofhoudende stoffen.Bovendien kan EDTA de activiteit van sommige enzymen beïnvloeden en de lupus erythematosus-factor remmen, dus het is niet geschikt voor het maken van histochemische kleuring en het onderzoeken van bloeduitstrijkjes van lupus erythematosus-cellen.

3. Citraat is voornamelijk natriumcitraat.Het antistollingsprincipe is dat het zich kan verbinden met Ca2+ in het bloed tot een chelaat, waardoor Ca2+ zijn stollingsfunctie verliest en het stollingsproces wordt geblokkeerd, waardoor bloedstolling wordt voorkomen.Natriumcitraat heeft twee soorten kristallen, Na3C6H5O7 · 2H2O en 2Na3C6H5O7 · 11H2O, meestal 3,8% of 3 met de eerste.2% waterige oplossing, gemengd met bloed in een volumeverhouding van 1:9.De meeste stollingstesten kunnen worden ontstold met natriumcitraat, wat nuttig is voor de stabiliteit van factor V en factor VIII, en weinig invloed heeft op het gemiddelde bloedplaatjesvolume en andere stollingsfactoren, dus het kan worden gebruikt voor analyse van de bloedplaatjesfunctie.Natriumcitraat heeft minder cytotoxiciteit en is ook een van de componenten van bloedonderhoudsvloeistof bij bloedtransfusie.Natriumcitraat 6 mg kan echter 1 ml bloed, dat sterk alkalisch is, anticoaguleren en is niet geschikt voor bloedanalyse en biochemische tests.