ทรวงอก indwelling tube - ปิดทรวงอกระบายน้ำ
1 ข้อบ่งชี้
1. pneumothorax จำนวนมาก, pneumothorax แบบเปิด, pneumothorax แบบตึงเครียด, pneumothorax กดการหายใจ (โดยทั่วไปเมื่อการบีบตัวของปอดของ pneumothorax ข้างเดียวมากกว่า 50%)
2. Thoracocentesis ในการรักษา pneumothorax ส่วนล่าง
3. Pneumothorax และ hemopneumothorax ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจหรือเครื่องช่วยหายใจ
4. pneumothorax หรือ hemopneumothorax กำเริบหลังจากถอดท่อระบายทรวงอก
5. Traumatic hemopneumothorax ส่งผลต่อระบบทางเดินหายใจและระบบไหลเวียนโลหิต
2 การเตรียมการ
1. ท่า
ท่านั่งหรือกึ่งเอน
ผู้ป่วยอยู่ในท่านอนราบ (หากสัญญาณชีพไม่คงที่ ให้ผู้ป่วยอยู่ในท่านอนราบ)
2. เลือกไซต์
1) การเลือกช่องว่างระหว่างซี่โครงที่ 2 ของเส้นกึ่งกลางของกระดูกไหปลาร้าเพื่อระบายลมในช่องอก
2) น้ำในช่องเยื่อหุ้มปอดถูกเลือกระหว่างเส้นกลางรักแร้และเส้นหลังรักแร้ และระหว่างซี่โครงซี่ที่ 6 และ 7
3. การฆ่าเชื้อโรค
ฆ่าเชื้อโรคตามผิวหนัง เส้นผ่านศูนย์กลาง 15 3 ไอโอดีน 3 แอลกอฮอล์
4. ยาระงับความรู้สึกแทรกซึมเฉพาะที่
การฉีดฟีโนบาร์บิทัลโซเดียมเข้ากล้ามเนื้อ 0 lg。
การแทรกซึมเฉพาะที่ของชั้นเตรียมผนังทรวงอกในบริเวณแผลที่ดมยาสลบไปยังเยื่อหุ้มปอดตัดผิวหนัง 2 ซม. ตามแนวระหว่างซี่โครง ขยายหลอดเลือดคีมไปตามขอบบนของซี่โครง และแยกชั้นกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงออกจากหน้าอกควรวางท่อระบายน้ำทันทีเมื่อมีของเหลวไหลออกมาความลึกของท่อระบายน้ำเข้าไปในช่องอกไม่ควรเกิน 4 ~ 5 ซม.ควรเย็บแผลที่ผิวหนังที่ผนังทรวงอกด้วยไหมขนาดกลาง เย็บท่อระบายและยึดให้แน่น และปิดด้วยผ้าก๊อซปลอดเชื้อด้านนอกผ้าก๊อซ ให้พันเทปยาวรอบท่อระบาย แล้วแปะไว้ที่ผนังทรวงอกปลายของท่อระบายน้ำเชื่อมต่อกับท่อยางยาวสำหรับฆ่าเชื้อโรคกับขวดน้ำที่ปิดสนิท และท่อยางที่เชื่อมต่อกับขวดน้ำที่ปิดสนิทนั้นถูกยึดไว้บนพื้นผิวเตียงด้วยเทปกาวขวดระบายน้ำวางไว้ใต้เตียงในโรงพยาบาลซึ่งไม่ง่ายที่จะล้มลง
3 การใส่ท่อช่วยหายใจ
1. แผลที่ผิวหนัง
2. การแยกชั้นกล้ามเนื้อแบบทื่อ ๆ และการใส่ท่อระบายทรวงอกที่มีรูด้านข้างทะลุขอบบนของซี่โครง
3.รูด้านข้างของท่อระบายควรลึกเข้าไปในช่องอกประมาณ 2-3 ซม
4 ข้อควรระวัง
1. ในกรณีที่มี hematocele มาก (หรือไหลออก) ควรติดตามความดันโลหิตอย่างใกล้ชิดระหว่างการระบายน้ำออกครั้งแรกเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ป่วยช็อกหรือหมดสติกะทันหันหากจำเป็นควรปล่อยความดันโลหิตอย่างต่อเนื่องเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายอย่างกะทันหัน
2. ให้ความสนใจเพื่อให้ท่อระบายน้ำไม่ถูกปิดกั้นโดยไม่มีแรงดันหรือบิดเบี้ยว
3. ช่วยให้ผู้ป่วยเปลี่ยนท่าได้ถูกต้องทุกวัน หรือกระตุ้นให้ผู้ป่วยหายใจเข้าลึกๆ เพื่อให้ระบายออกได้เต็มที่
4. บันทึกปริมาณการระบายรายวัน (ปริมาณการระบายน้ำต่อชั่วโมงในระยะแรกหลังการบาดเจ็บ) และการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติของมัน และดำเนินการเอ็กซ์เรย์ฟลูออโรสโคปีหรือการตรวจฟิล์มอีกครั้งตามความเหมาะสม
5. เมื่อเปลี่ยนขวดน้ำปิดผนึกที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว ท่อระบายจะต้องถูกปิดกั้นชั่วคราวก่อน จากนั้นจึงค่อยปล่อยท่อระบายน้ำอีกครั้งหลังจากเปลี่ยนใหม่ เพื่อป้องกันไม่ให้อากาศถูกดูดเข้าไปโดยแรงดันลบของหน้าอก
6. เพื่อกำจัดการติดเชื้อทุติยภูมิ การเพาะเชื้อแบคทีเรียและการทดสอบความไวต่อยาของของไหลระบายสามารถทำได้หากคุณสมบัติของของไหลระบายเปลี่ยนไป
7. เมื่อดึงท่อระบายน้ำออก ควรฆ่าเชื้อผิวหนังรอบ ๆ แผลก่อน เย็บแผลถาวรออก ควรยึดท่อระบายน้ำใกล้กับผนังทรวงอกด้วยคีมหลอดเลือด และปิดช่องระบายน้ำด้วย 12 ~ ผ้าก๊อซ 16 ชั้นและผ้าก๊อซวาสลีน 2 ชั้น (แนะนำให้ใช้วาสลีนเพิ่มอีกเล็กน้อย)ผู้ปฏิบัติงานควรถือผ้าก๊อซด้วยมือข้างหนึ่ง อีกข้างหนึ่งจับท่อน้ำทิ้ง และดึงออกอย่างรวดเร็วผ้าก๊อซที่ช่องระบายน้ำถูกปิดสนิทบนผนังทรวงอกด้วยเทปกาวชิ้นใหญ่ที่มีพื้นที่เกินผ้าก๊อซ และผ้าก๊อซสามารถเปลี่ยนได้หลังจาก 48 ~ 72 ชั่วโมง
5 การพยาบาลหลังผ่าตัด
หลังการใช้งาน ท่อระบายน้ำมักจะมีมากเกินไปเพื่อไม่ให้ลูเมนมีสิ่งกีดขวางการระบายน้ำจะถูกบันทึกทุกชั่วโมงหรือ 24 ชั่วโมงหลังจากการระบายออก ปอดจะขยายตัวได้ดี และไม่มีก๊าซหรือของเหลวไหลออกสามารถถอดท่อระบายออกได้เมื่อผู้ป่วยหายใจเข้าลึก ๆ และสามารถปิดแผลด้วยผ้าก๊อซวาสลีนและเทปกาว
เวลาโพสต์: Jun-10-2022
